Slechte echo

Mijn eerste blog kan natuurlijk over niets anders gaan dan over het moment waarop alles veranderde en mijn schrijfsels echt begonnen. Het moment waarop het leven letterlijk en figuurlijk stilstond toen we moesten ontdekken dat de kleine in mijn buik onverwachts was overleden. Aan de ene kant kan ik met geen woorden beschrijven hoe dat moment van de slechte echo voelde, aan de andere kant heb ik een gedicht over dat moment kunnen maken waarbij ik steeds weer tranen in mijn ogen krijg als ik het lees. Ik ben dan weer even helemaal terug op die bank. Met de echo op mijn buik, met de verbijstering en met alle rauwe emoties die door me heen gingen.

Zoveel zin jou weer even te zien
Die trappelende beentjes
Het zwaaiende handje
Je kloppende hartje
Wachten kunnen we niet

We mogen meteen,
De echo gepakt
Warme gel erop
Daar gaan we hoor
Lekker even bij je spieken

Daar ben je dan!
Zo fijn je weer te zien
Je lijkt te bewegen
Wat heerlijk om te zien

Ze zoekt naar het kloppende hartje
Zegt dat ze het nog niet vindt
Ik maak me geen zorgen
Ik zie je toch
Je bent toch mijn kind

Ze zegt dat ze goed moet zoeken
Dat ze het nog niet vindt
Het zal toch niet
Nee dat kan niet hoor
Ik zie je toch
Je bent toch mijn kind

Er is geen hartje
Het klopt niet meer
Ongeloof
Nee
Dit kan niet hoor
Ik zie je toch
Je bent toch mijn kind

Ik kan het niet zien
Het beeld doet te pijn
Dit kan toch niet
Hoe kan dit nou zijn
Waarom gebeurt dit toch
Waarom wij nu alweer

Laat jouw hart alsjeblieft weer kloppen
Dit kan ik niet aan
Dit kan toch niet
Hoe kan dit nou
Ik zie je toch
Je bent toch mijn kind

Maar je leeft niet meer
Ik zie het nu
Beentjes stil
Armpjes slap
Jouw hart dat niet doet wat ik wil
Ik zie je wel
Maar je bent er niet meer

©Hoofd & Hartspinsels

Psychologische hulp bij de verwerking

Manlief vindt het één van mijn mooiste gedichten, ikzelf vind het mijn meest emotionele gedicht. Ik denk omdat de emoties van dat moment zo rauw zijn en we ze nog zo levendig kunnen voelen. Kan me ook nog niet voorstellen hoe ik ooit een echo ga doorstaan als ik nog eens zwanger mag raken. Anderzijds weet ik rationeel heus wel dat ik ook dat weer overleef en doorkom. Maar nu is de spanning die een toekomstige zwangerschapsecho bij me oproept nog enorm hoog. Überhaupt de spanning bij een eventuele volgende zwangerschap. Deze zwangerschap is zowel door de afloop als ook door de extreme misselijkheid (HG) en fysieke tegenslag niet in mijn koude kleren gaan zitten. Daar zal ik nog mee aan de slag gaan. Ik heb het geluk dat ik als psycholoog zelf goed weet wanneer een beetje extra hulp nodig is. En ook welke hulp er te vinden is. EMDR op het moment van de slechte echo en van de miskraam zelf is sowieso wel iets dat ik kan gebruiken [EMDR is een therapievorm die bij het verwerken van traumatische gebeurtenissen wordt ingezet en bewezen zeer effectief is].

Voor lotgenoten

Mocht je zelf zwangerschapsverlies of een miskraam hebben meegemaakt, of nu middenin het proces zitten, weet dan dat het heel normaal is als je erna nog emotionele klachten hebt. Zowel door het onverwachtse verlies dat je hebt geleden, als door de gebeurtenissen die je moest doormaken die als traumatisch kunnen worden ervaren. Weet alsjeblieft ook dat daar heel goed aan te werken valt in therapie als je er last van blijft houden. Of dit nou gevoelens van rouw zijn, of angst, paniek, herbelevingen, depressie of iets anders. En nee, daarbij hoef je niet terug naar je jeugd zoals het stereotype clichébeeld van therapie je wil laten geloven.

Tip voor eenieder die door zwangerschapsverlies of miskraam heen is gegaan en last heeft van één/meerdere momenten uit dit proces:
Schrijf dat moment tot in het kleinste detail helemaal uit, inclusief alles wat je dacht en voelde. En lees dit daarna een aantal keer door, vul aan waar je nog wat mist. Bespreek het met iemand uit je naaste omgeving of met iemand die er bij was (als dit van toepassing is). Door jezelf meermaals bloot te stellen aan de heftige situatie en de gevoelens volledig te herbeleven, geef je de emoties de kans om minder intens te worden. Vaak kan dit al voldoende zijn om er minder gehinderd door te worden in het dagelijks leven. Blijf je toch hinderlijk last houden van de emoties of van herbelevingen [herbelevingen zijn opdringende, onaangename herinneringen, flashbacks, nachtmerries, waarbij het fysiek of emotioneel kan voelen alsof je weer helemaal terug bent in het moment van de traumatische gebeurtenis], zoek dan hulp. Ik raad je aan om te zoeken naar een GZ-psycholoog of klinisch psycholoog. De therapie wordt dan meestal gewoon vergoed door de basisverzekering. Bovendien weet je dan zeker dat je een bewezen effectieve en gedegen behandeling krijgt. Er is namelijk tegenwoordig een wildgroei aan coaches en therapeuten die lang niet altijd een gedegen opleiding hebben gevolgd maar wel allerlei dubieuze beloftes doen.