Zoals in het vorige blog beschreven kiezen we er voor om ons kindje te willen zien. Dit betekent dat er geen curettage komt, maar dat de “mini-bevalling” wordt opgewekt met wee-opwekkers. Een late miskraam komt vaak niet vanzelf op gang of het kan erg lang duren tot het begint, dus enige hulp is wel nodig. We lezen ons in en komen bizarre (maar o zo waardevolle) tips op internet tegen voor dit hele proces. We zijn er al snel over uit dat we de watermethode willen gaan toepassen na de geboorte. Met deze methode wordt de kleine in koud water gelegd, zo blijft het kindje mooi om te zien en ziet het er natuurlijk uit (zoals in de baarmoeder). Ook willen we graag mooie foto’s als aandenken aan ons kleintje en aan ons gezin van vier, waarvoor we Stichting Still inschakelen. Wat is het waardevol dat zulke stichtingen bestaan, die in donkere dagen je belangeloos van dienst zijn.
Bevallen na een late missed abortion
Het is zover, de dag van de “bevalling”. Eerder al medicatie moeten nemen, de ochtend zelf de daadwerkelijke wee-opwekkers (misoprostol). En dan is het wachten, tot de krampen beginnen, tot ze erger worden, overgaan in weeën, het bloedverlies toeneemt en uiteindelijk het kindje geboren wordt. Hier gaan behoorlijk wat uren over heen. De pijn vind ik goed te doen, buiten dat is het heftig om mee te maken. Het loopt niet zoals we verwacht hadden, wat het best traumatiserend maakt. Ik kies er bewust voor om niet in details te treden hierover. Mocht je als lezer wel meer er over willen weten omdat je bijvoorbeeld nog door het proces moet gaan, stuur me gerust een berichtje (want het zou bij ons met de juiste tips beter zijn verlopen).
En dan is daar ons kindje, met alles erop en eraan. Noah, geboren op 16 mei 2022. Stil en veel te klein voor het leven, maar thuis bij papa en mama. Toch nog iets in deze situatie dat is zoals het hoort.
Tien vingertjes, tien teentjes Jouw lijfje af, zo mooi Veel te klein voor het leven En toch ben jij de mooiste In mama’s buik gegroeid De mooiste dat ben jij ©Hoofd & Hartspinsels
Stichting Still
De volgende ochtend komt de fotograaf. Grote zus wordt door opa en oma brengen thuisgebracht, zodat we als gezin kunnen worden vastgelegd. Dit is voor mij heel belangrijk. We zijn immers een gezin van vier maar zullen nooit meer als zodanig kunnen worden vastgelegd. Dankzij Stichting Still hebben we naast de herinneringen in ons hart en hoofd nu prachtige foto’s die nooit zullen vervagen, die we er altijd bij kunnen pakken als we daar behoefte aan hebben. Een tastbare, zichtbare herinnering, voor mij essentieel om ons kindje uiteindelijk te kunnen gaan loslaten. Onbetaalbaar waardevol!
Mocht je nog eens een bestemming zoeken voor je geld, denk dan aan http://www.stichtingstill.nl. Ze is afhankelijk van donaties om dit soort reportages mogelijk te maken en maakt zo’n wezenlijk verschil voor gezinnen die door een diep dal gaan.